Studija Adrijane Vidić Ruska ženska autobiografija: osobno i javno prva je znanstvena monografija kod nas koja se sustavno bavi ženskom autobiografskom produkcijom u ruskoj književnosti, i to u dijakronijskome presjeku, od kod naše čitateljske publike slabije poznatih autorica, poput N. Dolgorukove, A. Labzine i N. Durove, do poznatijih, poput E. Daškove i M. Cvetaeve. Vrijednost studije je barem dvojaka. Prije svega, pomnim čitanjem reprezentativnih tekstova ruskih spisateljica autorica promatra prikazivačke pripovjedne pukotine u kojima postaju vidljivima razlike između zapadnjačke i nacionalne ruske produkcije. Osim toga, tekstovima se pristupa antiesencijalistički, odnosno medijacijom između različitih stajališta same teorije autobiografije i autobiografskog teksta te autobiografskog teksta i konteksta njegova nastanka i čitanja. Fiksirana binarnost osobnog i javnog pritom se često dovodi u pitanje upućivanjem na njezinu pomičnost i prilagodljivost kontekstu. Posebna je zanimljivost studije u tumačenju pripovjedačkih manira kroz naglašenu matrilinearnu odnosnost, na temelju koje autorice i/ili protagonistice oslanjaju proces samoreprezentacije, samooblikovanja i profesionalnog samoostvarenja, pri čemu se posebice izraziti majčinski modeli filantropskog i lirskog, primjerice kod Labzine i Cvetaeve, povezuju s postupcima mitologizacije. Takvim čitanjem tekstova na više teorijskih razina studija pokazuje da je autobiografsko ontološki neodvojivo od kulturološkog i društvenog, kao i mitološkog i rodnog. (iz recenzije)

Maja Profaca: Feministički pristup autobiografiji, “Treća”, br. 1-2, vol. XIX, 2017.